- Jak pan uważa.

- Liz Sweeney? - Kiedy Gloria przytaknęła, tamta pokręciła głową. - Nie, nie widziałam. Nie było jej w klasie.
- Wiem, wiem. Lecz nie przyczyniłeś się do jej śmierci.
piekła na ziemi. Testament wuja oraz klauzula w ostatniej woli mojego ojca nakładają na
- Przepraszam - bąknęła zaczerwieniona.
gestu. Ruszyli przez amfiladę pokojów.
jesteś.
Trochę go uraziła jej rzeczowość, ale powstrzymał się od uwag, zebrał resztę
Z restauracji na rogu dobiegał brzęk garnków, w powietrzu snuł się nęcący zapach gotowanych langust, a może innych skorupiaków. Minął zaplecze knajpy, przeszedł koło śmietnika i zmarszczył nos. W upale wystarczyło dzień, dwa nie opróżnić pojemników z odpadkami i nęcący zapach łangust zamieniał się w przyprawiający o mdłości smród.
- Nic - Klara wyprzedziła odpowiedź Bryce'a i rzuciła mu ręcznik.
- Przepraszam, tutaj nie wolno wchodzić – zatrzymał ją najbliższy ze stojących wokół policjantów.
wisiały zielono - złote zasłony. Ciemnobrązowe obicia dwóch foteli ustawionych przed
wtórzyć. — Przesłała mężowi krótkie, pełne smutku spoj-
- To miał być komplement - bronił się mężczyzna.
- Nie, nie. Lepiej - powiedział, z trudem chwytając oddech.

- Oczywiście. - Gloria cofnęła się w kierunku drzwi.
oferuje niezwykle wysoką pensję.
Camryn z tylnego siedzenia. - Bettina jest wspaniałą kucharką.
- Panie Baverstock - odezwała się chłodno Clemency. - Czy zechciałby pan dopilnować, żeby panna Fabian otrzymała wszystko, co trzeba?
wpływach. Nie miała natomiast pojęcia o tym, co jest miastu najbardziej potrzebne.
Pomyślała, Ŝe jeśli ma się starać o inną pracę, to im szybciej się o tym dowie,
- Czy muszę tam iść, kuzynko Anne? - zapytała zatros¬kana Clemency przy obiedzie. - Naprawdę się martwię. Jak mam ciągnąć to całe przedstawienie?
dzieci. Zastanawiała się, czy kiedykolwiek czuła się bardziej
zasnęło.
- Jasne, że mu wierzę, ale czy ława przysięgłych mu uwierzy? Sporo brudów trzeba będzie wyciągnąć, jeśli dojdzie do sprawy. Umówmy się, Chop to nie harcerz, co zbiera datki na biednych.
go oczach tańczyły iskierki rozbawienia. Chwilę później roześmiał
- I co teraz, detektywie?
Pochyliła się, pocałowała Erikę w policzek i wyszła z pokoju.
robienie kanapek. -Zapakujemy lunch, żeby móc później urządzić
takie auto.